Seaview Farida

De gevolgen van een hondenaanval Seaview Farida dankt haar naam aan een combinatie van de straat waar ze werd gevonden (Seaview Avenue) en de naam van het dochtertje van het gezin dat ons belde om te laten weten dat deze jonge koala in problemen was. Farida kwam tijdens een zoektocht naar voedsel in de achtertuin van een woonhuis in Port Macquarie terecht. Op zich was dit geen uitzonderlijke gebeurtenis. Veel woningen zijn gebouwd in voormalige eucalyptusbossen, die het natuurlijk leefgebied van koala's vormen. Ondanks de door mensen aangebrachte verandering, weten koala's niet beter dan dat dit hun thuis is. Zodoende klauteren ze in de overgebleven voedselbomen, onwetend over de gevaren die op de loer liggen. In het geval van Farida kwam het gevaar in de vorm van een Amerikaanse Stafford. De hond zelf kon er niets aan doen, de soort is van oorsprong gefokt om te vechten. Bovendien zal hij zijn terrein hebben willen verdedigen. Koala's zijn 's nachts actief. Dit is de reden waarom wij bewoners van Port Macquarie vragen hun honden 's nachts binnen te houden. Veel bewoners geven gehoor aan onze oproep, maar helaas niet allemaal. En zo kwam Farida oog in oog te staan met de Stafford. Zij verdedigde zich zo goed ze kon maar had geen schijn van kans. Tijdens het gevecht rukte de hond het vel van haar rechtervoorpoot. Ook haar linkervoorpoot raakte ernstig gewond. In ons ziekenhuis bleek hoe groot de schade was. Aan haar rechterhand miste Farida twee vingertoppen, en daarmee twee belangrijke nagels. Mede door de shock was ze er slecht aan toe. Ze werd bij één van onze thuiszorgers geplaatst voor de nodige zorg, medicijnen én liefde. Om de dag werd Farida teruggebracht naar het ziekenhuis waar haar verband werd verschoond. Vanwege de pijn was het noodzakelijk haar tijdens de behandeling onder een roes te brengen. De wond werd met een speciale zalf behandeld, waarna nieuw verband werd aangelegd. Als ze klaar was zag het eruit alsof ze twee bokshandschoenen droeg. Farida krijgt schoon verband Na een paar weken thuiszorg kon Farida permanent terug naar het ziekenhuis. Haar verband moest nog om de dag verschoond worden. Zolang dit nodig was verbleef ze in één van de acht Intensive Care Units. Daar probeerden wij haar tevens te laten wennen aan Infasoy, een voedingsmelk op basis van soja. Koala's reageren niet goed op koemelk, waardoor de sojavariant een prima alternatief is. De melk geeft de koala's extra kracht, wat helpt bij het herstel. Farida vond er aanvankelijk niets aan. Ze accepteerde sowieso niet dat met het uiteinde van de plastic spuit in haar mond werd gepoerd, hoe voorzichtig we dat ook deden. Ze maakte dan een katachtig geluid om ons duidelijk te maken dat we weg moesten wezen! Na een week of twee begon Farida de smaak van de sojamelk te waarderen, zij het met slechts een paar spuitjes per keer. Wanneer ze er genoeg van had gaf ze dat aan met de ons inmiddels bekende "snauw". Eind september had ze geen verband meer nodig. De wonden waren geheeld. Ze mocht nu naar één van de buitenverblijven, waar ze in de frisse buitenlucht en de warmte van de zon verder herstelt. Het gemis van haar twee nagels betekent dat Farida niet terug kan naar het wild. Het lukt haar weliswaar goed op haar gunyah (een constructie van boomstammen met een dak erboven) te klimmen, maar bomen en dikke takken zijn een probleem. Ze heeft er simpelweg geen grip op. Daarnaast ontziet ze tijdens het bewegen haar rechterpoot. Het is duidelijk dat die haar nog ongemak veroorzaakt. Intussen is Farida gek op haar melk. Zodra we 's ochtends haar buitenverblijf in gaan, reikt ze met haar goede voorpoot naar de spuit. Zachtjes legt ze haar nagels op de hand van degene die haar voert. Genoeglijk smult ze van de melk waarbij ze bijna onhoorbaar smakt. Melk die op de hand van haar verzorger wordt geknoeid likt ze voorzichtig af. Maar waag het niet na afloop haar snuit af te vegen. De meeste koala's laten dit - kort - toe, maar onze Farida trakteert ons steevast op haar bekende snauw. Het is een snauw waar ik tijdens mijn vrijwilligerswerk in het Koala Hospital van ben gaan houden. Carla Sluiter, november 2009 home