 |
Mick |
|
25 september 2007 Dit absoluut adorabele koalamannetje van 10-12 jaar oud werd drie weken geleden via de politie bij ons binnengebracht. Toen Mick, zoals wij de koala noemden, werd onderzocht ontdekten wij dat hij aan beide ogen een chlamydia infectie had. Wij waren verbaasd over hoe mooi deze koala was. Het was inderdaad een witte koala met een zwarte neus, de puntjes van zijn oren waren bruin, al zijn tenen hadden bruine vlekjes en zijn voetzolen waren zacht zwart-bruin. Zijn vacht voelde heel anders dan dat van normale koala's, het was dikker en had een zachte wasachtige textuur. Wel had zijn vacht dezelfde heerlijke eucalyptusgeur als andere koala's. Mick’s beide ogen waren zó ernstig aangetast door de chlamydia dat zijn ogen helemaal dicht zaten. Verrassend genoeg was hij verder in een uitstekende conditie. Kennelijk was hij er ondanks zijn handicap in geslaagd om voedsel te vinden en verbleef hij zo hoog mogelijk in de bomen. De meeste koala's die blind raken door chlamydia sterven een hongersdood, of vallen ten prooi aan wilde honden of dingo's.
Mick werd aan zijn ogen geopereerd waarbij overtollig weefsel werd verwijderd. Dat hielp meteen, zijn oogjes gingen weer open. Daarna konden wij voor het eerst zien dat Mick zachtgele ogen had; heel anders dan de donkerbruine ogen die koala's doorgaans hebben. Zijn ogen waren ook niet rood zoals die van albino's. Mick herstelde snel. Hij reageerde goed op het behandelprogramma dat hij na de operatie kreeg. Binnen een paar dagen zagen zijn ogen er weer uit als nieuw. Mick at goed. Het viel op dat hij de eucalyptusbladeren uit onze regio erg smakelijk vond. Het moet voor hem hebben geleken alsof hij iedere avond uit eten was. De eucalyptusbladeren uit zijn eigen regio zijn anders dan die van ons. Dat heeft o.a. met de bodemsamenstelling te maken. Toen Mick's ogen volledig waren genezen en hij zich een stuk beter voelde vonden wij het tijd dat hij naar huis ging. Na een vermoeiende reis van 13 uur was Mick terug in de bush. Daar keek hij uiterst verbaasd om zich heen, hij kon de bomen zien!!!! Wij genoten ervan Mick bij ons te hebben en het was moeilijk afscheid van hem te nemen. Maar het is niet eerlijk om een wilde koala in gevangenschap te houden. Zodra ze zijn genezen horen ze vrij te zijn in het wild. Dat geldt ook voor een zeldzaam exemplaar als Mick. |
