|
|
|
1 juli 2005 Met een zwaar hart en tranen in onze ogen hebben wij vanmorgen afscheid moeten nemen van onze geliefde koala Perch Miracle. Miracle (ook wel Mira genoemd) had een ernstige infectie aan haar baarmoeder en het plan was de baarmoeder te verwijderen. Toen onze dierenarts Chris haar opereerde bleek echter dat de baarmoeder aan 1 zijde was vastgegroeid aan haar maagwand. Hierdoor kon de baarmoeder niet worden verwijderd. Het enige dat Chris kon doen was de infectie uitspoelen en haar een hoge doses antibiotica geven om ervoor te zorgen dat de infectie niet zou terugkomen. Aanvankelijk kwam Miracle goed uit de operatie maar een uur later stopte haar hart ermee en lukte het niet haar te reanimeren. Onnodig te zeggen dat ons hart is gebroken. Miracle was sinds 27 januari 2002 een vaste bewoonster van ons ziekenhuis nadat zij zeer ernstig gewond raakte tijdens een bosbrand. Het was destijds een wonder dat zij haar beproeving overleefde; zo kwam zij aan haar naam Perch Miracle. Inmiddels is Miracle onder haar favoriete boom in haar vaste buitenverblijf - yard 9 - begraven. Zo is zij toch nog een beetje bij ons. Lieve Mira wij zullen je nooit vergeten! Ter herinnering aan Perch Miracle hebben wij haar filmpje op de site gezet. _________________ Dit is de geschiedenis van onze Miracle. "Miracle" was een van de eerste Koala's die werd gered na de verwoestende bosbranden, die op 21 januari 2002 op de bloemenvlakten van Lake Cathie woedde. De branden verwondden tenminste 63 van onze dierbare koala's, plus veel andere inheemse dieren. Haar naam zegt het al .... het was een wonder dat zij het overleefde.
Perch Miracle werd gevonden langs de Perch Hole Fire Trail, waar ze volkomen roerloos in haar boom zat en niet in staat was te bewegen. Een groot gedeelte van haar lichaam was ernstig verbrand en het was duidelijk dat ze het enorm moeilijk had. Haar lichaam moest snel afgekoeld worden, waarbij een behandeling op de intensive care afdeling cruciaal was, als ze ook maar enige hoop op overleving wilde hebben. Wij konden met de standaard reddingsmiddelen niet bij haar komen dus werd een hoogwerker (cherry picker) ingezet waarmee het reddingsteam haar kon bereiken. Dit was beter dan proberen haar uit de boom te lokken. Bij de bosbranden verliezen Koala's vaak hun nagels en lopen ze brandwonden op aan de kussens van hun pootjes. Hierdoor wordt het uiterst moeilijk voor ze om zich aan de boom vast te houden. Wij vonden het veel te gevaarlijk haar aan te moedigen omhoog of omlaag te klimmen. Het risico bestond dat ze dan zou vallen en nog ernstiger verwondingen zou oplopen. De hoogwerker was de eenvoudigste en minst stressvolle manier om haar naar beneden te halen en naar het ziekenhuis te kunnen brengen. Toen ze werd opgenomen verkeerde ze in een zware shocktoestand. Het grootste gedeelte van haar lichaam was verschrikkelijk verbrand. Haar gezicht, ogen en oren waren er het ergst aan toe. Zij kon weinig tot niets zien. Euthanasie werd overwogen maar ook meteen weer verworpen, want als ze ook maar iets had dat in haar voordeel werkte, dan was het haar sterke wil om te leven. Wij hebben het vermoeden dat zij aanvoelde dat wij haar slechts wilde helpen weer beter te worden, en dus besloot ze te vechten om ons te helpen dat doel te bereiken.
Ze werd verkoeld, kreeg vocht en pijnstillers toegediend, plus zuurstof om haar longen te reinigen. Al haar brandwonden werden schoongemaakt en gedept met een desinfecterend middel. Ook haar oogjes werden gespoeld om het vuil te verwijderen. Dit ging erg lastig, doordat er veel korstvorming was en de pupillen moeilijk te bereiken waren. Ze zag er werkelijk slecht uit. Op haar brandwonden werd een ruime hoeveelheid speciale brandwondenzalf (Sylvazine) aangebracht, en om haar pootjes kreeg ze katoenen handschoentjes om het helingsproces te ondersteunen. Miracle was zo ziek dat ze 24 uur per dag verzorging nodig had, dus werd ze door één van onze verzorgsters (Barbara Barrett) in huis genomen. Zo kon ze beter in de gaten gehouden worden en kreeg ze intensieve verpleging die maar liefst 8,5 maand zou duren. Miracle ging daarna een heel stuk beter. Hoewel ze een deel van haar gezichtsvermogen had teruggekregen waren wij er niet zeker van hoe goed ze kon zien. Doordat de nagels van haar pootjes slecht herstelden werd zij een permanente bewoonster van ons Hospitaal en genoot ze dagelijks van onze "room service". |
