copyright alle foto's op deze pagina: Sylvie van den Bossche |
Sylvie in het Koalaziekenhuis |
|
Een paar maanden geleden kreeg ik een erg enthousiaste email van Sylvie uit België. Zij had een reis naar Australië op stapel staan en wilde weten of zij een tijdje kon meewerken in het Koalaziekenhuis. Op 17 december startte haar eerste werkdag. Sylvie schrijft haar eigen verslag: vrijdag 17 december 2004 Vrijdagnamiddag 17 december ben ik aangekomen in Port Macquarie iets na de middag en van zodra ik alles had uitgepakt in mijn cabin ben ik natuurlijk onmiddellijk naar het ziekenhuis gegaan (15 minuten stappen). Daar aangekomen heb ik mij voorgesteld aan Cheyne, heb ik kennis gemaakt met enkele volunteers en zo te zien is er nog een Europees meisje aanwezig: Vera uit Duitsland. Ik was net op tijd voor de Walk en talk van 3 uur dus heb ik mij daar vlug aan toegevoegd. Yard 9 had ik al lang in de gaten gehad want daar zitten Bonnie Fire, Perch Miracle en Cloud tesamen. Zalig om 'mijn' meisjes daar samen te zien. Met Cheyne overeengekomen dat ik vandaag de ochtendshift had. O ja ook de centjes afgegeven van de fuif en ze waren enthousiast. zaterdag 18 december Deze morgen ben ik dan iets voor 8 begonnen en mocht er direct invliegen. Opruimen van Yard 9:) Me happy natuurlijk. Bonnie Fire zat beneden maar zowel Perch Miracle en Cloud zaten hoger in de dunne bomen. Als ze zelf niet naar beneden komen worden ze niet geforceerd. Zeker deze meiden niet want ze kunnen (in de yard) voor zichzelf zorgen. Hoe gaan we tewerk bij het opkuisen en klaarmaken van een yard? We beginnen met het leegmaken van de koker met een rode band er rond. Deze koker wordt volledig vervangen door nieuwe, verse eucalyptusbladeren die elke morgen vers geplukt worden. De koker wordt uitgeschropt en teruggeplaatst. Van de andere kokers houden we de mooiste blaadjes en deze worden dan in de koker met rode band geplaatst. Wel moeten we zien dat er tijdens de wisseling steeds 1 koker vol blijft. Als de koala beslist om te eten moet er steeds iets voorradig zijn. Als de verse bladeren al toegekomen zijn worden de overgebleven kokers eerst gevuld en anders doen we eerst verder met het andere werk. Het waterbakje moet ververst worden: ja, koala's drinken wel degelijk (ook al betekend koala: weinig of geen drinken). De Gunyah moet worden opgekuist (oude bladeren, uitwerpselen enz) en daarna wordt alles weer op zijn plaats gehangen. Elke yard heeft zijn eigen veger, handborstel en blik en waterslang. Na het verlaten van een yard en het betreden van een nieuwe moet iedereen zijn of haar handen wassen met zeep en water. Dit is om eventuele besmettingen en bacteriën NIET door te geven aan de volgende koala. Deze dieren zijn heel kwetsbaar en kunnen rap geïnfecteerd geraken. Dus opletten is de boodschap. 
Vandaag heb ik ook Bonnie Fire mogen haar ontbijt geven :) :) Meer dan gelukkig natuurlijk. De manier waarop ze alles op haar gemakje opeet, smakt. Zalig gewoon. Ze heeft zulk een lieve blik op haar gezichtje. Moeilijk te geloven dat ze enkele jaren geleden zo verbrand was! Daar is nu bijna niets meer van te merken, behalve aan haar nagels. Ze heeft me ook een neusje gegeven:)
We hebben dan ook de yard van Kempsey Carolina uitgekuist, en van nog 3 andere koala's waar ik de naam nu van kwijt ben. Dat komt nog wel terug. Mijn eerste werkdag is dus super meegevallen. IK had het ook niet anders verwacht hoor. Ik heb me ondertussen ook mijn eerste T-shirt aangeschaft, ter sponsoring en hebbeding. Iedereen die hier werkt heeft er trouwens een aan en wou niet uit de boot vallen. Zal zeker en vast nog meerdere spullen kopen voor ik vertrek. zondag 19 december Vandaag had ik de namiddagshift. Deze begint om 3 uur maar natuurlijk was ik al veel vroeger aanwezig. Voor ik het ziekenhuis betrad, eerst hallo gaan zeggen aan mijn meisjes. Bonnie Fire en Cloud zaten benenden en Perch Miracle nog steeds hoog in haar boom. Zo te zien heeft ze nog geen poot verzet sinds gisterenmorgen. Daarna even voorbij Kempsey Carolina gegaan en zij zat nog te slapen. In het ziekenhuis aangekomen was enkel Joyce aanwezig en in een beetje in alle staten. Het winkeltje was gesloten en alle spullen (displays en foto's enz) stonden allemaal in onze meeting room. Normaal gezien blijft de winkel doorlopend open. Waarschijnlijk geen vrijwilliger beschikbaar om de winkel in de namiddag te openen. Dit risico loop je natuurlijk wanneer er alleen vrijwilligers zijn. Spijtig natuurlijk want ondertussen is er een ganse namiddag gepasseerd waarin niets verkocht werd. En er was inderdaad vraag naar. Ook is er in de loop van de namiddag vraag geweest naar adoptie. Een moeder en haar zoontje wilden Perch Miracle adopteren!! Hoera. Zo zie je maar wat een bezoekje aan het ziekenhuis kan teweeg brengen. Deze namiddag heb ik vele koalakes mogen voederen. Normaal gezien mag dit pas in een later stadium van het vrijwilligerswerk. Wel eigenlijk zegt de een dit en de ander weer iets anders. Vaste regels zijn er niet of veranderen steeds. Voor mij zoveel te beter dat het wel mocht. 1e patiënt was Mariah Huxley of de Hobbit. Het arme ventje heeft een enorme vergroeiing op zijn rug en deze drukt op zijn longen en ribben. Een operatie is uitgesloten juist omdat het zo dicht bij zijn longen is. De verwachtingen zijn niet goed maar ze geven hem een kans. Heel oud zal hij zeker niet worden. 
Opdracht bij Huxley: heel langzaam eten geven met vele pauzes ertussen. Juist omdat de vergroeiing op zijn longen drukt, kan hij heel moeilijk ademen en eten. En inderdaad het heeft een hele tijd geduurd maar hij heeft alles opgegeten. Zalig gewoon hoe ze een voor een op het gemakje hun soya melkdrankje opsmekken. Toen ik net begonnen was, was er een Walk en Talk aan de gang en hadden we toeschouwers. Eigenlijk wel een beetje eng om al die toeristen op je vingers te zien kijken. Een mens zou er zenuwachtig van worden. Huxley kreeg even de hik, ik even van oeioei hopelijk heb ik hier niets verkeerd gedaan maar alles kwam in orde. Eens de bende voorbij was konden we op het gemakje verder doen. Na Huxley mocht ik Tractive Golfer in Yard 7 voederen. Wat een wereld van verschil. Ongelofelijk. Op geen tijd had hij alles op! Het smaakte hem duidelijk. Golfer was een tijdje geleden vrijgelaten maar weer binnengebracht toen hij onderaan een boom zat. Waarschijnlijk werd hij niet aanvaard in zijn oude territorium (meerdere mannetjes aanwezig). Ook zit hij momenteel met enkele teken. 
Yard 9. Perch Miracle is eindelijk uit haar boom gekomen en zat dus te wachten op haar drankje. Ook zij had geen enkel probleem om alles mooi op te eten. Ik heb nu alle drie de meiden van yard 9 van dichtbij gezien en denk ze nu te kunnen onderscheiden. Bonnie Fire heeft een grijze vacht en het liefste snoetje. Cloud heeft een ietwat bruinere vacht en spitser gezichtje. En Perch Miracle heeft dikkere bovenste oogleden en haar oren zijn een beetje gekarteld (door de bosbrand).
Colonial Mystery was de volgende op mijn lijstje. Zij heeft wet bottom (Chlamydia) en moet iets anders behandeld worden. Niet alleen moet ze een speciaal medicijn eten ook achteraf moet de verzorger extra maatregelen nemen om zeker geen andere koala's te besmetten.
Ze heeft haar naam zeker niet gestolen. Ze is inderdaad een beetje van een mysterie als je het mij vraagt. Ze is heel schuw maar heeft tegelijk toch iets liefs. Ze is duidelijk niet op haar gemak met mensen in haar omgeving en zo moet het eigenlijk wel zijn. Het is de bedoeling dat elke koala terug in het wild geplaatst wordt. Joyce had me gezegd dat ze zeker haar medicijn moest ophebben. Het duurde een hele tijd vooraleer ze ook maar iets wou opdrinken. Uiteindelijk, na lang proberen heeft ze toch haar medicijn opgedronken maar weinig of niets van haar gewone soya melk. Morgen hopelijk beter.
Cathie Boofhead zit in een van de intensive care units. Hij heeft een erge wet bottom en de toekomst ziet er niet zo goed uit voor hem. Hij gaat er helemaal niet op vooruit... Hij heeft alles opgegeten, bijna altijd en hij zit ook regelmatig van zijn eucalyptusbladeren te eten maar dit is duidelijk niet genoeg om te genezen. Terwijl hij aan het eten was hoorde ik een nat geluidje vanuit zijn buik. Opeens komt er een klein uitwerpselke naar buiten en het zat vol met etter. Tezelfdertijd was hij ook aan het krijsen. Een klein hartverscheurend krijsje maar duidelijk hoorbaar dat dit pijn deed. En er is niets dat wij kunnen doen. De dierenarts zal over zijn lot beslissen. Na het behandelen van een wet bottom patiënt moeten we niet alleen onze handen wassen maar ook onze schoenen moeten worden afgespoten met een speciaal disinfecterend middel. De bacterie mag niet worden overgedragen! Vandaag ben ik heel druk bezig geweest maar het duurde minder lang dan een ochtenshift. Beide zijn even leuk om te doen. Ondertussen het weekschema voor deze en volgende week ingevuld. Heel afwisselend: ochtend en namiddag shifts door elkaar en voorlopig enkel X-mas day beide shifts. Dan is er immers een tekort aan vrijwilligers aangezien iedereen ofwel bezoek heeft of zelf op bezoek gaat. Aangezien ik hier alleen ben is het voor mij geen enkel probleem om op zulke dagen te werken. Hoe meer hoe beter. |